Czym jest neuroplastyczność?

W jaki sposób rozmowa może leczyć?

Odpowiedź na to pytanie jest nieco skomplikowana, ale naukowcy udzielili jej już w latach 60' XX wieku. A dokładniej udzielił jej Donald Hebb, psycholog badający współdziałanie zespołów neuronowych podczas procesów uczenia się. Każde nasze przekonanie, umiejętność, czy też trudność, znajduje swoje odzwierciedlenie w układach neuronalnych. W każdym momencie korzystamy z pamięci (jawnej lub ukrytej) procedur, emocji czy danych. Sposoby w jakie regulujemy emocje czy nastrój, są mocno powiązane z naszą osobowością, która z kolei jest efektem naszych doświadczeń, przeżywanych od dzieciństwa. Z punktu widzenia neurofizjologii, można by powiedzieć że nasza osobowość jest ściśle powiązana z procesami uczenia się (świadomego i nieświadomego) różnych wzorców zachowań, sposobów regulacji emocji, regulacji samooceny itd.

Co właściwie odkrył Donald Hebb?

Donald Hebb stworzył podstawy nowoczesnej neuronauki i psychologii, poprzez odkrycie tego, w jaki sposób zmienia się nasz mózg pod wpływem doświadczeń oraz intencjonalnego uczenia się. Najważniejszym aspektem tego odkrycia jest prawidłowość nazwana później Prawem Hebba. Brzmi ona mniej więcej w taki sposób: jeżeli dwa neurony znajdują się wystarczająco blisko siebie i są pobudzane w tym samym czasie, łączą się funkcjonalnie". Ma to szczególne konsekwencje: im częściej powtarzamy jakąś myśl lub zachowanie tym bardziej wzmacniają się połączenia powiązane z tym zachowaniem. Im trudniejsze jest zadanie do wykonania, tym więcej tworzy się nowych połączeń. Oznacza to też, że eksperymentowanie nowymi zachowaniami, sposobami myślenia i interpretacji świata prowadzi do osłabienia starych połączeń i budowania nowych. Efekty udanej psychoterapii widoczne w badaniach funkcjonalnym rezonansem magnetycznym fMRI zazwyczaj są bardzo podobne do efektów interwencji farmakologicznych.